حضرت زينب(سلام الله عليها) اسوه استقامت
تاريخ پخش: 25/02/93
بسم الله الرحمن الرحيم
«الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»
بينندگان عزيز بحث را شبي مي‌بينند که شب وفات حضرت زينب(س) است. موضوع بحث ما قرآن است. چند آيه که در سخنراني‌هاي زينب کبري بوده، نوشتم برايتان بخوانم که هم قرآن باشد و هم يادي از اين عزيز باشد.
يک آيه در قرآن داريم فکر مي‌کنم بعضي از شما بدانيد. «قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا» (فصلت/30) «الْحَمْدُ لِلَّه»حفظ هستيد. کساني که گفتند، «رَبُّنَا اللَّهُ» خدا، «ثُمَّ اسْتَقامُوا» پايش هم ايستادند. بالاترين استقامت براي زينب کبري است. اصلاً شکسته نشد. ما الآن سريع شکسته مي‌شويم. الآن اگر من مسجد بروم، از يک ناوداني آب گل روي لباس من ريخت، مي‌گويم: لباس‌هايم خراب شد، ديگر نمي‌شود مسجد برويم. برمي‌گرديم زنگ مي‌زنيم الو! من امشب نمي‌آيم، نماز را فرادي بخوانيد. يعني يک خرده آب گل بنده را از نماز جماعت باز مي‌دارد. چقدر اين ضعيف است.
اين دختر خانم، خدا را قبول دارد، خدا را هم دوست دارد. اصلاً نمي‌شود خدا را قبول نداشت. هرکس درباره‌ي خدا شک مي‌کند، يک لحظه به خودش نگاه کند، هان! من هستم؟ بله هستم. تو که هستي پس خدا هست. چون خودت که هستي، خودت که خودت را نساختي. من اگر خودم، خودم را مي‌ساختم شايد طوري مي‌ساختم که پير نشوم، مريض نشوم، خوشگلتر شوم. پس: 1- من هستم. 2- خودم، خودم را نساختم. 3- هر قدرتي مرا ساخته خداست.
ادامه مطلب
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
